درباره ۵ ستاره قرن ورزش مشهد| بهترین‌های ورزش مشهد را بشناسید

به گزارش شهرآرانیوز؛

شاید همه خداداد عزیزی را با گل تاریخی برابر استرالیا به خاطر بیاورند، اما حقیقت ماجرا آن است که پسر‌بچه خاوری فوتبال ایران که از کوچه‌پس‌کوچه‌های مشهد به اوج شهرت رسید، سال قبل از زدن گل صعود ایران به جام‌جهانی برابر کانگرو‌ها توانسته بود به عنوان یک ستاره بر بام آسیا بایستد. عزیزی که در سال ۱۹۹۶ عنوان مرد سال فوتبال آسیا را به دست آورد، یک سال بعد توانست در حماسه ملبورن خالق شگفتی باشد و از‌سوی جواد خیابانی، گزارشگر وقت بازی ایران و استرالیا به «غزال تیزپای فوتبال ایران» لقب بگیرد.

 

خداداد عزیزی یکم تیرماه‌۱۳۵۰ در فریمان به دنیا آمد و خیلی زود به‌همراه خانواده در کودکی به مشهد کوچ کردند تا آینده این ستاره در این شهر رقم بخورد. او فوتبالش را از تیم ابومسلم آغاز کرد. درخشش در تیم ملی برای لژیونر‌شدن غزال تیزپای فوتبال ایران کافی بود. او بعد از ابومسلم در فتح و بهمن بازی کرد؛ اما به‌یک‌باره سر از کلن آلمان در‌آورد. البته او در‌این‌میان ۴ بازی هم برای پرسپولیس در جام قهرمانی آسیا به‌صورت قرضی انجام داد و این مسئله هم در دیده‌شدنش، بی‌تأثیر نبود.

 

یاغی کوچک در فوتبال آلمان و بعد از آن در تیم‌هایی، چون سن‌خوزه آمریکا، النصر و آدمیرا واکر چندان دوام نیاورد و بهترین دوران بازگشتش به فوتبال ایران هم نه در عقاب بود و نه راه‌آهن. او در پاس ۸۲ بازی انجام داد و ۲۳ گل زد. او در دوران مربیگری به‌جز یک نیم‌فصل حضورش در پیام که منجر به صعود این تیم به لیگ برتر شد، نتوانست در تیم‌های ابومسلم، استقلال اهواز، سیاه‌جامگان، شهرداری تبریز و سپیدرود رشت توفیق چندانی به دست بیاورد.

حشمت‌ا... مهاجرانی، متولد‌۱۳۱۸ در مشهد، حالا در آستانه ورود به هشتاد‌و‌دومین سال از زندگی‌اش به یک عمر افتخارآفرینی در فوتبال ایران می‌اندیشد. بازیکن سابق استقلال یا همان تاج، مثل بسیاری از هم‌نسلانش در سال‌هایی که فوتبال در کشور چندان رونق نداشت، خیلی زود پا به عرصه مربیگری گذاشت و البته به‌همراه برادرانش اقدام به تأسیس باشگاه ابومسلم کرد. مهاجرانی نخستین دوره مربیگری را در ژاپن و طی یک دوره سه‌ماهه در این کشور زیرنظر بزرگ‌ترین مربیان آن زمان فوتبال دنیا سپری کرد.

 

مربی مشهدی در سال‌۱۳۴۹ به‌عنوان مربی تیم ملی جوانان ایران انتخاب شد و در دوران مربیگری وی، تیم ملی جوانان توانست ۴ عنوان پیاپی قهرمانی آسیا را به دست بیاورد که هنوز هم رکوردی منحصر‌به‌فرد و دست‌نیافتنی به نظر می‌رسد. او بعد از این درخشش دستیار فرانک افارل در تیم ملی بزر‌گ‌سالان شد و چندی بعد هم بر نیمکت سرمربیگری تیم ملی تکیه زد؛ تکیه‌ای که آغاز پادشاهی فوتبال ایران در آن سال‌ها در سطح فوتبال آسیا شد.

 

قهرمانی با تیم ملی فوتبال در جام ملت‌های آسیا به سال‌۱۳۵۴، صعود از مرحله گروهی به دور حذفی المپیک‌۱۹۷۶ مونترال و نخستین صعود ایران در تاریخ به جام‌جهانی فوتبال از بزرگ‌ترین افتخاراتی است که او در قامت سرمربیگری تیم ملی به آن رسیده است. افتخارات این مربی در سطح بین‌المللی به همین‌جا ختم نمی‌شود و او در دوره حضورش در فوتبال امارات، توانست فوتبال نوین امارات را پایه‌گذاری کند و عرب‌های حوزه خلیج همیشه‌فارس او را پادشاه فوتبالشان می‌دانند. تجربه بین‌المللی مهاجرانی سبب شده است تا خیلی‌ها او را یک تئوریسین فوتبال در سطح آسیا بدانند و گواه این ادعا هم پایه‌گذاری فوتبال نوین امارات است.

اولین روز از پاییز‌۱۳۰۳ در منطقه ییلاقی و خوش‌آب‌و‌هوای طرقبه به دنیا آمد. آن‌موقع هنوز طرقبه شهرستانی جدا‌شده از مشهد نبود و خاک آن عطر‌و بوی کلان‌شهری را می‌داد که ستاره‌های زیادی را به آسمان ورزش کشور معرفی می‌کرد. علی باغبانباشی هم جزو همان‌ها بود؛ ستاره ا‌ی که در جاده استقامت ماراتن خوش درخشید و خیلی زود نامش سر زبان‌ها افتاد.

 

خودش می‌گوید همه‌چیز برایش از یک تنبیه آغاز شده است؛ تنبیه به‌خاطر مرخصی‌رفتن از خدمت سربازی بدون اجازه فرمانده پادگان. باغبانباشی آن‌موقع ۲ مرتبه فراتر از باور و سریع‌تر از باد دور زمین دوهزار‌متری محوطه پادگان دوید تا هم فرمانده‌اش را شگفت‌زده کرده و هم مسیر افتخارش را هموار کند. بعد از آن بود که اسطوره در مسیر ورزش با ثبت زمان ۲ ساعت و ۲۰‌دقیقه و ۱۱‌ثانیه، توانست رکورد زاتوپک، قهرمان افسانه‌ای دو‌های استقامت جهان، را بشکند. روزنامه‌های ایتالیا بعد از آن رویداد نوشتند: «فراتر از باور». پیرمرد که روزگاری مشعل المپیک آسیایی را حمل می‌کرد، حالا در دوران کهن‌سالی به عمری افتخار می‌نگرد و افتخار می‌کند.

 

سردیس استاد در محل بوستان ملت مشهد نصب است و علی باغبانباشی، حالا هر‌از‌گاهی دست به عصای زندگی، خودش را به آنجا می‌رساند، نگاهی به تندیس کرده و از غرور، سینه صاف می‌کند. ۲۹ سال بدون شکست در دوومیدانی ایران، ۲۱۹ مدال رنگارنگ از مسابقات آسیایی و جهانی و بسیاری از عناوین دیگر، بخشی از زندگی علی باغبانباشی است که حالا در نودوهفت‌سالگی در خانه‌اش کنج‌عزلت گزیده است و با مرور خاطرات روزگار سپری می‌کند و افتخار دوومیدانی استان است.

نام رسول فرسنگ‌ها فراتر از پدر و برادرش در کشتی جهان بالا رفت، اما حقیقت آن است که ستاره دایره طلایی در خانواده‌ای پهلوان و کشتی‌گیر در مشهد دیده به جهان گشود. رسول خادم‌ازغدی متولد ۲۷‌اسفند ۱۳۵۰ است و با وجود اینکه این‌روز‌ها گوشه‌نشین است و سکوت اختیار کرده، اما دوران ورزشی و مدیریتی پُرهیاهویی داشته است. وی دارای مدرک کارشناسی علوم‌سیاسی و روابط بین‌الملل از دانشگاه روابط بین‌الملل وزارت خارجه و کارشناسی ارشد علوم اجتماعی از دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز بوده و دارای مدرک دکتری جامعه‌شناسی (گرایش گروه‌های اجتماعی) است.

 

خادم، مدرس و عضو هیئت‌علمی دانشگاه آزاد (واحد شرق) و مدرس دانشکده دانشگاه علوم‌پزشکی تهران است. او در دوران حضورش بر روی دایره طلایی انواع‌و‌اقسام افتخار‌ها را به دست آورد. از کسب طلا و نقره المپیک بگیرید تا طلاها، نقره‌ها و برنز‌هایی که در عرصه‌های آسیایی و جهانی به گردنش آویخته می‌شد. خادم در دوره مربیگری هم ستاره بود. آن‌قدر که تیم ملی کشتی در زمان حضور او بر این مسند همچون پلنگ مازندران بر حریفان می‌تاخت و به اذعان بسیاری، بهترین تیم ملی کشتی آزاد دوران با مربیگری او به روی تشک می‌رفت.

 

خادم ریاست فدراسیون کشتی را هم بر‌عهده داشت و دوران پُرفراز‌و‌نشیبی را در عرصه سیاست گذراند. عضویت در ۲ دوره شورای اسلامی شهر تهران از مهم‌ترین فعالیت‌های سیاسی او به حساب می‌آید. وی در دومین دوره شورای شهر تهران، رئیس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی و در سومین دوره، رئیس کمیسیون برنامه و بودجه بوده است. افتخارات خادم عبارت اند از قهرمانی در المپیک‌۱۹۹۶ و مدال برنز المپیک‌۱۹۹۲، ۲ نشان طلای رقابت‌های جهانی، قهرمانی بازی‌های آسیایی و ۵ نشان طلا در مسابقات قهرمانی آسیا.

هادی رضایی، مردی برای موفقیت است. ۲۰‌آذر ۱۳۳۹ روزی بود که ستاره والیبال‌نشسته ایران متولد شد؛ مردی که به‌عنوان یک مشهدی توانست رکورددار افتخار در عرصه ورزش جانبازان و معلولین باشد. او بزرگ‌شده «حیطه حاج‌کربلایی‌علی» است؛ همان محدوده خیابان خاکی امروز، کوچه‌ای با عرض ۱۲ متر و ۱۰۰ متر طول. اما این سال‌ها در محله احمدآباد زندگی می‌کند. رضایی که یک مغازه لوازم ورزشی در مشهد دارد، این‌روز‌ها سخت گرفتار آماده‌سازی تیم ملی والیبال‌نشسته است.

 

رضایی در چهارسالگی دچار فلج اطفال شد که دلیل آن هم نوشیدن آب آلوده بود. خودش می‌گوید معلولیتش به‌حدی بود که نمی‌توانسته است راه برود؛ اما در حرم حضرت معصومه (س) شفا گرفته و توانسته است راه برود. هادی رضایی در سال‌۱۳۶۳ که تیم ملی والیبال‌نشسته شکل گرفت، به‌عنوان کاپیتان با این تیم بود؛ حضوری که اتفاقا با قهرمانی ایران در مسابقات جهانی نیز همراه شد.

 

سرمربی مشهدی تیم ملی والیبال‌نشسته در ۶ پاراالمپیک اول جهان شده است و در ۲ پاراالمپیک نایب‌قهرمان. او در ۳ پاراالمپیک کاپیتان تیم بود و در ۵ تا سرمربی تیم ملی. رضایی در ۱۴ کشور جهان برای مربیان رشته والیبال معلولان تدریس می‌کند. هیئت‌رئیسه فدراسیون جانبازان کشور، رئیس هیئت جانبازان و معلولان خراسان، هیئت اجرایی کمیته پاراالمپیک ایران، دبیرکل والیبال معلولان آسیا، رئیس کمیته مربیان والیبال‌نشسته جهان، مشاور فنی سازمان جهانی والیبال معلولان و استاد مدرس جهانی والیبال‌نشسته از‌جمله‌سمت‌هایی است که هادی رضایی در طول این سال‌ها در ورزش کشور داشته است.